Biz elimizde çiçeklerle gezen insanlarız

Tekrar tekrar doğar, ölür elimizde çiçeklerle yürürüz

Gözyaşlarımızı kuruttuk, biriktirdik çiçeklerimiz elimizde

Biz çok kalmadık, hızla tükenen duygular misali, ben varım o çocuk sen

Gözümüzün önünü göremez olduk, göz damarlarımız kurumuş elimizde çiçekler

Zira ölecek pek yanlarımızda kalmadı, ölüme ihanet edecek insanlar değiliz çiçekle bekleriz

İçimiz titriyor içimizi ısıtacak sözler yiyip içelim, sen cilveli tavrınla gel beraber çiçeklenelim

Bazen pencerenin kapının önüne, soğuk duvarların dibine, senin yoluna çiçekler serpen insanlarız

Ne boyumuzun posumuzun ne de postumuzun, hele göz çukurumuzun önemi yok çiçek olamayız çünkü

Kurşun olmaz cebimizde belimizde kırkbeşlik switwesson olmaz, kırılgan gönlümüzde hüzün, dilimizde sevda heceleri çiçek kokan,

Ve biz konuşmayı bilmeyiz gökyüzünde, yeryüzünde, iç yüzünde, dış yüzünde hatırla

Biz elimizde çiçeklerle gezen insanlarız

Her çiçek kokladığında hatırla, çiçek kokusuyla konuşan insanlarız...

Hayata Dair / Muhammed Tiyek /....