Kuş uçtu demedim

Kuş uçtu senden önce

Düştü ağaç dereye demedim

Düştü ağaç senden önce

Senden önce yıkılıyordu dünya demedim

Senden önce yıkıktı dünya ...

Ne kadar sürüncebeli şehrin ortası

Aydınlık sokaklar yalnız evlerle

Uykuyu arayan deli divane bebek

Terliksiz yollarda taš ellerde

Sen benden hiç bahsetmedin

Benim sen yalnızlığımdan

Seninse sen olan bana ait yanlarınla

Sürülerek tanıştık tren vagonunda

Yalnızlığa açılan kapılar ki bir fazla

Hep mi bize ait şeyler ardında kalir

Sanma ki bu yüzden düştüm yola

Kalbimde bir eksik ne bir fazla