Gün doğmamış ömrüme

Gençliğimi harcadığım beldeye

Sürgünüm günden güne

4/2 yani kirksekizde yurmidordu

Şu kısacık ömrüme iki güne  bir gece

Gölgesinde yaşamak varken güneşin

Gozlerim donmaz artık benim

Damarlarımda çelikten dökme kan

Ruhuma aşkım ateş üflesin

Benim günlerim güneşin gölgesinde yaşar

Ve gözlerim donmaz benim

Damarlarım çelikten dökme akışkan

Kanım üşür elbisem tere batar benim

İnsanım bildiğim kadarıyla henüz de ölmedim

Geceleri mi anlatim size

Koca gözleri olan devlerle

Çiçek satan naif adamlar

Bulutlara oturup alem yaparlar

Keşke beni de seyrettikleri yıldız saysalar...