Mutsuz insanlar ülkesi

Duvarlar içinde yaşayan

Altın köşeli ahşap döşemeler

Üzümler dolu çanak

Üst üste ipekli kumaş

Duygularına mask yapmışlar

İfadesiz insan aslında bunlar

Küçük bir ülke burası

Sadece terleyen köle insan

Onları da sevmiyor bu ruhsuz soykalar

Eğlence şatafat dolaşıyor tepside şarap

Ben tam ülkenin dışında tepedeyim

Seyrediyorum olanları

Bir koca yenidünya

Tutup kolundan çekiyor yosmayı

Öpmekten öldürecek

Varlık içinde yokluk yaşadıkları

Acıdım hallerine belki de acınacak halimle

Şükür ki dedim

Kalmadı elimde bakır tas bile

Böyle yaşamaktansa

Gözlerimi dağlamayı

Güç gösterisindense, güçsüz kalmayı

Her şeyi yok saymayı da

Haklı kalmayı isterdim...