Aşkı güzel anlayan susarmış

                                        Mevlana hamuş demiş adına

                                        Densizler aşk diye kıydı cana

                                        Ben konuştukça aşktan nasip almazım

Beni iyi tanıyın güzel bilin

Başka gezegende yoktur eşim

İsmim yazıldığı gibi okunur benim

Benim diye demiyorum birazda sevimliyim

Kimseye yetmiyor gökyüzü

Ben gökyüzünde bulutun tekiyim

Cebimde yıldızlar hergün yerlerine yerleştiririm

Çok işim var benim insanlar gibi yorgun değilim

Çok uyur çok gezer filozoflarla şarap içerim

Onlar beni dinler ben onları heybemde gezdiririm

Yolunu şaşırmış göçmen kuşların rotasını bilirim

Rüzgara teslim olur iki gündüz iki gece geçiririm

İnsan gibi güçlü varlık görmedim

Her şeyi bilir, yapabilir, bilmez görünür

Hepsinin derdi başından aşkın

Aynı günleri tekrar yaşar farkına varmaz bilirim

İnsan olsaydım yaşamayı severdim eminim

Derdimde olmazdı gün boyu sokaklarda gezinirim

Ne kadar zor olabilir ki insanca yaşamak

İnsanlığı bilmeden yaşıyor bunca millet...