Şimdi kimsesizim ey şehrim

Rüzgâr bile geldi geçti kapımı çalmadan,

Yüzümde gülücükler dondu

Elbiselerim askılıkta kırıştı

Yaşım on beşti, düşlerimde yoruldu

Beklemek çare değil

Biz yola çıktığımız zaman saat durdu,

Zaman samanlıkta sakladığımız iğne

Çok sular aktı karlar içinde,

Şimdi çok eski hikâyelerin başrolü

Hatıranda kalmıştır belki, adı nevin.

Güzel olan her şey bitmeye mahkûm

Ey dostum, biz hayata mahkûm…