Etlerim kemiklerinden ayrı kıyılıyor

Bir ekim sabahı, sanki mevsim ilkbahar

Yaprakları tutamıyorum saçlarımdan dökülüyor.

Avuçlarım iğne dolu, başlarını kaldırmış

İsyan bayrakları, nergis kokusu kanla karışıyor.

Lepiska saçlarını son gördüğüm karede

İkiye ayırmıştı, ya onbeşinde ya onyedisinde böyleydi,

Ve ben, seni gördüğüm her yerde, yeniden doğuyorum.

Rüzgârlı saçların, saman sarısı, gözlerimi dağladı.

Bal rengi koltuğum, ikimizi boş kucağına bekliyor.

Hür seslerinle, narçiçeği dudağında kuruyorum

Hiç sevmesen, bir kere bile sevemesen, ne olur adımı söyle

Boynu bükük, yağmursuz kalmış çiğdemim 

Kaldırır boynumu, soluğunda ki sevda nefretin.

Şiirler/Meçhul Geçmiş Zaman/Muhammed TİYEK