Ruhumu aydınlatan beyaz tenli kadın

Pencereden yağmura toprağa baktı

Kucağında bebek dilinde türküler

Al kundaklarda göğsünü açtı

Sirkecide altı kırkbeş treni

Anamın gözünde yaş memleket özlemi

Çocuk henüz büyüdü, vatan harp yeri

Başında eski kalpak ruhu aşk siperi

Buğday tarlaları, mısır koçanları

Toprak analar hamur kokardı

Her seferin bir adı vardı

On beşinde vatan bağrına aldı

O günler geçti huzurun adı var

Her günün yaşı ve hazzı kadar

Yaşlandı galata, haliç ve bahar

Unutmadık sevgiyi göklerde yaşar

Gölgesinde ulu çınarın aşık mahsuni çalar

Ay doğar boğaza yakamozlar can yakar

Ada vapurunda martılar aşka kanat çırpar

Mutluluk uzakta değil gönülde çarpar

Doğdu doğalı mavi gözlü bebek

Bir hikaye birde zafer dinler

İçimiz titresede dalgalan huzurun yeter

Memleket bu ne din ne ırk nede kader...