Hiçbir türünü sevemediğim yalnızlık

Süt dişlerini döküyor

Büyüyor, küçülüyor

Ölmek bilmiyor…

Kuşaktan gelme siyah rengiyle

Yatağa uzanırken tül gecelikli

Işığı parmak uçlarıyla kapatırken

Sağ bacağını sol bacağının üstüne atıyor

Yukarı doğru çekiliyor geceliği

Saatlerdir yanımda hanımefendi

Sıkılmak bilmiyor.

Yastık değmemiş başımla

Pencerenin ters açılan kanadında

Sokağı seyrederim

Güneş erik ağacının kollarını

Karşı çitli duvara kaldırırken

Yüksek kaldırımdan seken topun

Değdiği telefon direkleri

Direklerin tel hizasından geçen kuş

Penceremin önünde ki telefon tellerinin hizasından

Geçen bir kuş daha

Cilveleşirken yorgun gözlerimin içinde

Anlatıyor bana,

Yalnızlık adında bayanın

Aslında yalnızlık olduğunu…

Zaman Tünelinin Meçhul Yolcusundan Notlar / Muhammed Tiyek / …