Ne güzeldi anne

O tanıştığımız insanlar

Nezaketten konuşurken

Yüzleri kızaran al yanaklılar

Hani anlatırken

Dudaklarında büklüm, büklüm

Uzun soluklu cümleler

Nasılda minicik olurdu

Heybetli süslü püslü bilmeceler…

Güzeldi,

O insanların boyun büküşü

İnsandı onlar, ağlayabilen

Gülüşleri abartısız ve sade

İnci dökülür sanırdık  

Ağızlarında tatlı kelimeler

Sıkılmadan anlatırlardı

Dinlerdik, duyguları yutarcasına.

Nerede anne, nerede o güzel insanlar

Konuşmaları başkaydı

Duruşları başka…

Efendi derlerdi onlara

Şimdi beyefendi oldular

Nerede anne o insanlar.

Durakları karıştırıp

Şimdi bilmem denilen

Bilinen bilmem neler

Durağında bir yerde miyiz?