Eskilerin deyimiyle ‘’kılı kırk yarar’’ oldum. Dört kez aynaya bakar, saçımı tarar sakalımı sıvazlarım. Tahta taburede oturur dört kez kalkar ayaklarıma bakarım. Kurtulamam dertten, hayat denilen bu ülkeden göçtü sevdiklerim. Göç zamanı beklerim, düğünüme hazırlandığım günü hatırlarım. Dört kez bakmamıştım aynaya. Bugünden daha gür saçlarıma. Taramamıştım dört kez aynada. Aynı yollar da dört kez yürürüm bu zamanda. İhtiyarlamadım gerçi yaşlılık hali derim dururum kendime. Yumuşak sözcüklerle dört kez tekrarlarım. Gökyüzüne mavi, mavi, mavi, mavi… Çok severdi maviyi, mavi bir şiirdir. Renk değil. Külden tepelerin ardına saklanmış mavi, ararım uykumda dört kez evreni, ne hakkı kalmış bende söyleyin. Üşenmeden yaparım. Kalbimin orta yerine çöreklenmiş yılan, ne zehirler nede kımıldar. Huzur verin gök taşları, yırtınıyor gözlerim… Sebebi olmak istemezdim gençliğin, tarihe çizilen kurşundan resmin, kargalar gibi uçup gidelim. Dört kez kanat vuralım, farstan gelsin yarım kalanım. Evim dört odalı, yatak dört köşe, içimde bitmek bilmez işkence güne ve geceye hayret etmekteyim. Rüzgârı taşıyan yorgun hamallara sözüm. Siz yaşlısınız savrulmaktan. Ben hasretten düşünceler zindanına sürgün. Dört kez düşünürüm yarını, üstümde maviden hırka, başımda kukla oynar. İpleri asırlar önceye uzanan dört kolda. Tahta taburem son buluştuğumuz ağacın altında. Dört kez bakarım gittiğin yola. Güzmüş, baharmış küsmüş mavi ardımdan bakarmış. Rüyamda gördüm eldivenlerini, içinde eli yoktu. Sabahları yolumu kaybederim, kiraz ağaçları olmasa aklımda. Dörde kadar saymayı unutsam birde, kaçabilir miyim doğduğum senede. Ömürde bir kez gelirmiş her ne hikmetse, ben dört kez doğdum her sene biraz daha küçükçe. Mavi saplantı doğum günlerimde, elimde bir paket, mavi papatyalar demeti içinde. Tahta taburenin üstünde son doğum günümün bir gün ötesinde, son buluştuğumuz ağacın en kalın dalında sallanan uzun ipte, dört kez sallanacağım. Mavi, mavi, mavi, mavi…

Hayata Dair / Muhammed Tiyek / ….